На гэтую намінацыю  вылучаецца асоба, якая пацярпела ад рэпрэсіяў і ціску сёлета і/ці ў папярэднія гады за сваю дзейнасць па прасоўванні і/ці абароне правоў чалавека ў Беларусі.

Сёлета пераможцамі ў гэтая намінацыі прызнаныя  адразу тры чалавекі, вядомыя сваёй праваабарончай дзейнасцю: Павел Левінаў, Алена Маслюкова і Таццяна Нядбай. “Я шчаслівы аказацца сёння ў гэтай кампаніяй з двума праўкраснымі жанчынамі, павіншаваць іх з гэтай узнагародай. І наш агульны шэраг сёння выразна дэманструе, што мы не адны, што мы – каманда і ўто мы рушым у правільным накірунку.  І гэта дае надзею, што правы чалавека ў Беларусі будуць адноўленыя”, сказаў Павел Левінаў падчас уручэння прэміі.

77 год таму, 10 снежня 1948 года Генеральная Асамблея ААН прыняла Усеагульную дэкларацыю правоў чалавека. З тых часоў гэтая дата з’яўляецца штогадовай магчымасцю ацаніць вартасць правоў чалавека, звярнуць увагу на нейкі канкрэтны аспект гэтых правоў і падняць голас у імя таго, каб кожны, дзе б ён ні знаходзіўся, карыстаўся ўсімі правамі чалавека.

55-гадовая Наталля Макавецкая была вымушана выехаць з Беларусі год таму – пасля шасцігадзінавага допыту і чарговага ператрусу. На той час яе сын Уладзіслаў Макавецкі, былы палітзняволены, які цалкам адбыў прызначаны судом тэрмін, ужо жыў у Польшчы. Наталля вырашыла ехаць да сына. У Польшчы яна падала дакументы на міжнародную абарону, але польскія улады, кіруючыся дублінскім пагадненнем, вырашылі перадаць яе справу ў Чэхію, якая выдала жанчыне шэнгенскую візу. У Чэхіі ў Наталлі нікога няма, таму яна падала апеляцыю і чакае рашэння. Працаваць у Польшчы ў гэты час яна не мае права.

Менавіта так: адзіная падобнага кшталту структура створана на Віцебшчыне. Вайскова-патрыятычны клуб “Ніка” дзейнчае на базе Сенненскага дзіцячага дома. Умовы для ідэалагічнага выхавання проста ідэальныя: выхаванцаў клубу навучаюць проста на месцы, таму заняткі не прагуляеш. Два разы на тыдзень па паўтары гадзіны хлопцаў вучаць маршырываць, збіраць і разбіраць зброю, займаюцца з імі фізічнай падрыхтоўкай  і ўсё гэта – па адмысловых метадычках МУС на падвышаным узроўні.

Паводле рашэння суда Полацкага раёна і г.Полацка ад 3 снежня у Рэспубліканскі спіс экстрэмісцкіх матэрыялаў уключаны Тік-Ток- акаўнт "novaya_belarus". Рэсурс мае ўсяго 475 падпісчыкаў Што з ім не так?

Адпаведны пост на старонцы Андрэя Герашчанкі ў сацсетцы “ВКонтакте” з’явіўся яшчэ 4 лістапада. І дагэтуль кожны ахвотны можа ўбачыць сватстыку на агітацыйным плакаце, абраным аўтарам у якасці ілюстрацыі да ягонага артыкула “Украина во мгле нацизма”. Фармальна, у  адпаведнасці з беларускім заканадаўствам, такія выпадкі падпадаюць пад дзеянне 19.10 КаАП РБ. Аднак кіраўнік грамадскага аб’яднання «Русский дом» пачуваецца, падобна, цалкам беспакараным.


Першы раз “трохпакаёўку” вымушанага палітэмігранта спрабавалі прадаць з аўкцыёну 13 лістапада за 141 710 рублёў. Цяпер кошт знізілі:  на аўкцыёне 15 снежня яе кошт складае ўжо 113 368 рублёў. Прычым кватэра прадаецца  разам з усёй мэбляй і тэхнікай, што там знаходзіцца. Дырэчы, у адзіным жытле Яўгена Вільскага прапісаны 3 чалавекі.

Невялікі артыкул прысвечаны 135-годдзю з дня народзінаў беларускага мастака і выкладчыка Івана Гаўрыса, абвінавачанага ў контррэвалюцыйнай і тэрарыстычнай дзейнасці і расстралянага пад Віцебскам. Дакладнае месца, дзе гэта адбылося, дагэтуль не вядомае. На гэтым журналісты дзяржаўнага выдання акцэнтаваць увагу не сталі.

Маўляў, ажно тры  “информационных канала, имеющие явную экстремистскую направленность” на працягу лістапада былі прызнаны “экстрэмісцкімі”.  Але чамусьці гэтыя інтэрнэт-рэсурсы засталіся не названымі. Што нават насцярожвае: ведамства, якое мусіць сачыць за выкананнем заканадаўства, хавае ад грамадзянаў інфармацыю, своечасовае веданне якой можа застрахаваць ад адміністрацыйнага пакарання.