Напісаць ліст да наступнікаў, які яны змогуць прачытаць гадоў праз 50, было даволі папулярным мерапрыемствам у 1950-70 гады. Ліст закладалі ў капсулу і замуроўвалі ў сцяну пад таблічкай, дзе пазначалі дату прачытання. Пра што маглі пісаць савецкія грамадзяне, у тым ліку школьнікі, звяртаючыся да сваіх равеснікаў праз дзясяткі гадоў? Вядома, пра перамогу камунізму: маўляў, мы зайздросцім вам, бо вы жывяце ў той час, пра які мы сёння толькі марым... Агучваць такія пасланні ў 21-м стагоддзі, пасля развалу СССР, было ўжо смешна і няёмка. Аднак старую савецкую завядзёнку вырашылі аднавіць сучасныя ідэаолагі. Пра што пішуць школьнікі, дый дарослыя людзі, цяпер, звяртаючыся да наступных пакаленняў?

Газета «Голас Расоншчыны» зноўку дала слова чатыром былым міліцыянтам і вайскоўцам, якіх называе экспертамі ў палітычных пытаннях. Гэтым разам удзельнікі праекта «Слово офицера» разважаюць пра адзначэнне Дня Перамогі і ўласна пра Вялікую Айчынную вайну як фактар выхавання сучаснай моладзі. Пры гэтым некаторыя выказванні з“яўляюцца мэтанакіраванай дэзінфармацыяй, а некаторыя – проста памкненнем трапіць дзяржаўнай ідэалогіі. Рэдакцыя перадае выказванні ўсіх чатырох экспертаў без праўкі, таму іхныя высновы выглядаюць часам малапісьменна, а часам і проста смешна.

У пяці калоніях Віцебскай вобласці і СІЗА №2 зараз адбываюць пакаранне не менш за 250 палітвязняў. Практычна ўсе яны скардзяцца на праблемы з перапіскай, асабліва з тымі людзьмі, якія не ўваходзяць у кола блізкіх сваякоў.

Ідэйная прыхільніца «русского мира» не толькі раздавала так званыя «георгіеўскія» стужкі ў калоне «Бессмертного полка».  На ейнай куртцы была вялікая “Z” у тых самых колерах, а ніжэй надпіс #СвоихНеБросаем - адзін з лозунгаў, пад якім быў здзейснены напад на Украіну расейскімі войскамі. Прэзідэнт РФ Уладзімір Пуцін тлумачыў змест гэтых словаў як «готовность бороться за своих людей», і казаў, што гэта «ведет к сплоченности общества». З кім выйшла змагацца Эльвіра Мірсалімава, у Віцебску добра ведаюць: спадарыня з адкрытай нянавісцю ставіцца да беларускай мовы і культуры. Асабіста сябе яна называе «русской», і ў Дзень Перамогі  яна вырашыла гэта яшчэ раз прадэманстраваць, прыкалоўшы побач з “Z”стужку ў колерах расейскага сцяга.

Віцебская прарасейская актывістка запрашае гараджан далучыцца да акцыі «Бессмертный полк». Яе арганізатары паведамляюць, што віцябляне могуць прайсці з партрэтамі сваіх родных – удзельнікаў Вялікай Айчыннай вайны – у асобнай калоне падчас афіцыйнага гарадскога ўрачыстага шэсця. Эльвіру Мірсалімаву не задавальняе, што сімвалам свята перамогі падчас дзяржаўных імпрэзаў стала чырвона-зялёная бутаньерка з белай яблыневай кветкай, і таму яна анансавала раздачу георгіеўскіх стужак. Паведамляючы пра гэта ў сацыяльных сетках, жанчына усяляк падкрэслівае, што яе прынцыповая пазіцыя ў гэтым пытанні не супадае з пазіцыяй уладаў. Аднак і летась, і раней міліцыя нават увагі не звярнула на тое, што адбываецца нешта, што выходзіць за «ідэалагічныя межы» святкаванняў. Дарма параўноўваць, што сталася б з ахвотнымі раздаць у цэнтры Віцебску стужкі ў колерах беларускага нацыянальнага сцяга...