Віцебскія актывісты аргкамітэту па стварэньні партыі «Беларуская Хрысьціянская Дэмакратыя» падалі на 23 жніўня заяўку на правядзеньне пікету па праблемах медыцыны.

Віцебскія дачнікі пусьцілі па Заходняй Дзьвіне сьвечкі - на знак смутку па сваіх хатах, якія ўвосень пойдуць пад знос. У трох кілямэтрах ад іх пасёлкаў, разьмешчаных на розных берагах ракі, будуецца ГЭС.

Сайт abc-belarus.org публікуе ліст Ігара Аліневіча, у якім ён камэнтуе паездку прадстаўнікоў праваабарончай арганізацыі «Пляцформа» па папраўчых калёніях і падрабязна апісвае сыстэму, у якой яму даводзіцца жыць апошнія 5 гадоў. У цяперашні час палітвязень адбывае тэрмін у калёніі «Віцьба-3».

7-8 жніўня Глыбоцкая суполка ГА «Беларуская асацыяцыя журналістаў» прымала гасьцей. Сёлетні карпаратыўны фэст сабраў больш за 40 удзельнікаў і пакінуў сьлед ня толькі ў іх памяці ды на флэшках фотаапаратаў, але і ў Вікіпэдыі.

Гаспадары на чале з Тацьцянай Смоткінай старанна рыхтаваліся паказаць свой улюбёны горад найлепшым чынам, і знаёмства зь ім атрымалася сапраўды ўсебаковым: і зьверху, і зьнізу, і знутры. Мясцовыя краязнаўцы Ўладзімер Скрабатун і Юры Каўбасіч правялі групу БАЖаўцаў па цэнтры гораду, распавёўшы пра яго гісторыю і пра сваіх выбітных землякоў. А ў царкве Раства Прасьвятой Багародзіцы (першапачаткова – касьцёл ордэну кармэлітаў) гасьцям дазволілі нават спусьціцца ў старажытныя сутарэньні і падняцца на званьніцу.

Знаёмства з Глыбоччынай працягнулася і падчас працы ў камандах – кожная зь іх атрымала заданьне напісаць для Вікіпэдыі артыкул на пэўную тэму: пра «Вішнёвы фэст» і селекцыянэра Баляслава Лапыра, пра магілу і помнік Мюнхгаўзэну, пра Напалеона ў Глыбокім, пра мясцовы дэндрапарк і пра газэту «Вольнае Глыбокае».

Напачатку адбыўся майстар-кляс ад арганізацыі «Фаланстэр»: трэнэры патлумачылі тэхнічны бок справы і расказалі, па якіх крытэрах будуць ацэньваць працы «вучняў». Журналісты адказна падышлі да справы і сапраўды «капалі глыбей», пакінуўшы ў Вікіпэдыі шэсьць паўнавартасных артыкулаў – найлепшую падзяку глыбачанам за гасьціннасьць.

Увечары госьці пераехалі на аграсядзібу ў вёсцы Валодзькава, дзе іх чакала прахалоднае возера, а потым – вячэра, вогнішча, рамантычны Зьміцер Вайцюшкевіч, танцавальны майстар-кляс пад дуду і скрыпку і безьліч зораў на чыстым жнівеньскім небе.

На наступны дзень журналісты пасьнедалі, крыху падужаліся ў рыбалцы, дартсе і валейболе і перайшлі да падрыхтоўкі прэзэнтацыяў каманд. Нягледзячы на анамальную сьпёку, многія прэзэнтацыі атрымаліся надзвычай крэатыўнымі і энэргічнымі.

baj.by

Незалежны журналіст Зьміцер Лупач толькі змарнаваў час і грошы, прыехаўшы 12 жніўня з Глыбокага, дзе ён жыве, у Віцебск на суд. Судзьдзя абласнога суду Сьвятлана Іванова, якой даручаны разгляд справы журналіста, не знайшла часу, каб загадзя папярэдзіць яго, што судовы разбор адкладваецца, бо ёй трэба дадатковы час для вывучэньня справы.

Група беларускіх журналістаў наведала ўкраінскі горад Чарнігаў напярэдадні выбараў там дэпутата ў парлямэнт. Сярод гасьцей Чарнігава быў і журналіст з Полацку Віктар Стукаў, які ласкава падзяліўся зь «Віцебскай вясной» сваімі ўражаньнямі пра ўкраінскія выбары і параўнаў іх зь беларускімі.

Мясцовыя чыноўнікі Віцебску ніяк не адрэагавалі на прапанову актывістаў КХП-БНФ далучыцца да пікетаў, якія тыя меркавалі правесьці 9 жніўня. А самі пікеты забаранілі.

Актывіст БХД Андрэй Гайдукоў атрымаў адказ з Канстытуцыйнага суду на свой зварот наконт пытаньня супярэчнасьці рашэньня Наваполацкага гарвыканкаму ў правядзеньні масавых мерапрыемстваў Канстытуцыі і міжнародным дамовам.

Сантэхнік зь дзіцячага садку Віцебску Аляксандар вырашыў зьмяніць працу. Даў аб’яву ў газэту і стаў чакаць. І тут яму патэлефанавалі з просьбай усталяваць ручніковы сушыцель. Грошы мужчыну былі патрэбныя, ён і пагадзіўся. Але замоўцы аказаліся не проста заказчыкамі, а падатковымі інспэктарамі.

4 жніўня на прадпрыемстве «Віцебскдрэў» была абвешчаная сустрэча з дэпутатам. Афіцыйна ўваход на яе быў вольны. Наведаць сустрэчу паспрабавала каардынатар аргкамітэту БХД ў Віцебску Тацьцяна Севярынец, якую цікавілі пытаньні пра стан мэдыцыны ў горадзе, даўгабуды, марудныя рамонты, доўгія чэргі ў рэгістратурах, тым больш, што маючы быць на сустрэчы дэпутат – галоўны лекар больніцы №2 (дзе рамонт аднаго з карпусоў доўжыцца ўжо гады чатыры).

Але ў будынак яе не пусьцілі людзі ў камуфляжы: Куды? – На сустрэчу з дэпутатам. – А вы ў нас не працуеце! (Няўжо ўсіх ведае ў твар?) – Я жыву ў гэтым раёне, хачу паслухаць дэпутата. – Чакайце! (некуды пабег) Вам не паложана! (вярнуўшыся) – Чаму? – Гэтая сустрэча толькі для працоўных прадпрыемства. – А я чым буду замінаць? – Не паложана!

У выніку каардынатара БХД выціснулі з прыступак.

«Да народу я, выходзіць, не належу. Ні мой прыстойны настаўніцкі выгляд, ні ўзрост ня сталі пропускам на гэтую таямнічую сустрэчу. Дарэчы, народу я там і блізка ня бачыла. Пэўна, людзей са зьмены адразу ланцужком заганялі ў залю з двара прадпрыемства: працоўны дзень заканчваецца а 17:00, сустрэча прызначаная на 16:30. Ну чаму б, каб заахвоціць людзей палюбавацца на дэпутата, не скараціць на паўгадзіны працоўны час?» – адзначае Тацьцяна Севярынец.

«Уся справа, відаць, у тым, што набліжаюцца прэзыдэнцкія выбары. Пустыя пікеты галоўнага прэтэндэнта, са сьлязьмі вымольваемыя настаўнікамі ў родных і блізкіх подпісы ў падтрымку галоўнага (кожнаму даведзены плян — 200 подпісаў з калена выламі, інакш… ну, самі ведаеце, што), абяцаньні студэнтам забясьпечыць інтэрнатам, каб толькі яны папрацавалі ў ініцыятыўнай групе. Калі мне паведамлялі пра гэтую сустрэчу, прыкладна так і казалі: будуць агітаваць прыйсьці на выбары і прагаласаваць за дзейнага. Няхай сабе нелегітымнага, але ж усе слухаюцца яго… А прамовы спадарыні Ярмошынай перад міжнароднымі назіральнікамі, старшынямі камісіяў наконт забароны выкарыстоўваць адміністрацыйны рэсурс падчас кампаніі для першых гучаць як дэманстрацыя выкананьня літары Закону, для другіх – як кіраўніцтва да дзеі з дакладнасьцю наадварот», – мяркуе Тацьцяна Севярынец.

Крыніца: Прэсавая служба БХД