Кіраўнік Міністэрства інфармацыі Уладзімір Пярцоў чарговы раз наведаў Віцебшчыну, выступіў перад так званым «актывам раёну» і раздаў парады журналістам мясцовай раённай газеты. І «Гарадоцкі веснік» тут жа падзяліўся з чытачамі цытатамі з выступу міністра, якія выглядаюць, мякка кажучы, неадназначнымі. «Інфармацыі з’яўляецца шмат, патрэбна ўмець яе правільна абіраць», – заявіў спадар Пярцоў. І ў той самы час зазначыў, што нельга пазбягаць праблемных тэм, бо «калі ўтвараецца інфармацыйны вакуум, то яго запоўняць тыя, хто зацікаўлены ў скажэнні дадзеных і разгойдванні сітуацыі».

Пасля прэзідэнцкіх выбараў 2020 года бацька і сын Віталь і Уладзіслаў Кузнечыкі бралі ўдзел у акцыях пратэсту. Калі яны зразумелі, што пасля сутычкі з міліцыяй ім пагражае затрыманне, яны паехалі ў Менск і перабраліся праз плот дыпламатычнага прадстаўніцтва Швецыі. Амаль два гады яны заставаліся на тэрыторыі пасольства, а потым здолелі збегчы ў Латвію. Днямі ў гэтай краіне яны атрымалі статус уцекачоў... Увесь гэты час яны вялі дзённік, апісваючы кожны дзень сваіх вымушаных уцёкаў з Віцебску. А цяпер плануюць напісаць кнігу пра тое, што адбывалася з імі пасля верасня 2020 года.

У Язненскім сельвыканкаме правёў прамую лінію і прыём грамадзян дэпутат Віцебскага абласнога Савета дэпутатаў па Мёрскай выбарчай акрузе № 15, генеральны дырэктар КУП «Віцебскаблдарбуд» Уладзімір Мацвееў.

Днямі стала вядома, што каля віцебскай ратушы збіраюцца ўсталяваць дэкаратыўную скульптуру «Пажарнага», якая заадно будзе выконваць функцыю платнага фантана. І гэта будзе выява не сучаснага выратавальніка з МНС, а рэтраспектыўны вобраз, які павінны «вярнуць» гледачоў у сярэдзіну ХІХ стагоддзя. У той час вежа на гарадской ратушы пачала выконваць функцыю пажарнай каланчы – назіральнага паста, з вышыні якога можна было ўбачыць, ці не загарэлася дзесьці пераважна драўляная гарадская забудова. Між тым ратуша ў Віцебску сімвалізуе зусім не наяўнасць пажарнай каманды, а вольны дух гораду, якому было нададзена магдэбургскае права.

Былому палітвязню спынілі рэжым прэвентыўнага нагляду, які 1,5 гады ажыццяўлялі супрацоўнікі міліцыі. Такое рашэнне 20 лютага ў судзе Кастрычніцкага раёну Віцебска прыняў суддзя Ілля Белавус.

Бізнэсмен з Полацка і «яго шасцёра памагатых» падазраюцца ва ўхіленні ад выплаты падаткаў і легалізацыі сродкаў, атрыманых злачынным шляхам, паведаміў Камітэт дзяржкантролю. Захараў не аднойчы дазваляў сабе публічную крытыку беларускіх уладаў, у тым ліку і палітыку Александра Лукашэнка.

Генадзь Сабыніч, старшыня выканкаму Віцебскага раёну, сустрэўся са старшакласнікамі ў сярэдняй школе аграгарадка Ноўка. Сустрэча адбылася ў межах так званай «Школы актыўнага грамадзяніна» – адмысловага выхаваўчага праекту для вучняў 9-11 класах. Спадар Сабыніч размаўляў з падлеткамі пра выбар прафесіі, і сустрэча з рэгіянальным кіраўніком называлася сімвалічна: «Витебский район. Место для успешного профессионального старта». Але што стаіць за гэтымі гучнымі словамі?

У Гомельскім абласным судзе абвясцілі вырак абвінавачаным па крымінальнай справе «Рабочага руху» – 10-ці прадстаўнікам прадпрыемстваў «Нафтан», «Гродна Азот», БМЗ, «Атлант», беларускай чыгункі. Сярод асуджаных – былыя юрысконсульты ААТ «Нафтан» Аляксандр Капшуль і Ігар Мінц. Абодвух прызналі вінаватымі ў «здрадзе дзяржаве» і «стварэнні экстрэмісцкага фармавання і ўдзеле ў ім». Ігар Мінц, як і астатнія 9 фігурантаў справы, не прызнаў у гэтым сваёй віны. Суддзя Аляксандр Піскуноў асудзіў Мінца да 12 гадоў пазбаўлення волі ў калоніі ўзмоцненага рэжыму.

Паводле інфармацыі Камітэта па працы, занятасці і сацыяльнай абароне Віцебскага аблвыканкама на рэгіянальным рынку працы выглядае наступным чынам: колькасць свабодных вакансій вагаецца каля 11 тыс., а беспрацоўных зарэгістравана толькі 798.

Суд над імі адбыўся ў Мінску. Пастаўчан судзілі паводле ч. 1 арт. 342 Крымінальнага кодэкса (арганізацыя або актыўны ўдзел у групавых дзеяннях, якія груба парушаюць грамадскі парадак). Іх справу разглядаў суддзя Міхаіл Макарэвіч.