Паводле сацыялагічнага анлайн-апытання Беларускага інстытута стратэгічных даследаванняў, віцяблян найбольш турбуе іхнае эканамічнае становішча, якое яны лічаць няпэўным. Найбольшую колькасць жыхароў гораду турбуе іхны ўзровень прыбыткаў і верагоднасць яго падзення, а таксама рост цэнаў на тавары першай неабходнасці. Траціна апытаных адзначае ў якасці чыннікаў, якія ўплываюць на іхнае жыццё, праблемы, звязаныя з працай прадпрыемстваў і беспрацоўе, дакладней, дэфіцыт працоўных месцаў з годнымі заробкамі.

За мінулы год у шаркаўшчынскую камісію па садзейнічанні працаўладкавання звярнулася 68 грамадзян, уладкавалі на працу толькі 12. У Віцебскай вобласці гэта адзін з самых нізкіх паказчыкаў працы мясцовых выканкамаўцаў  па ліквідацыі беспрацоўя.

Глыбока не аналізуючы гэты тэрмін, газета «Витебские вести» праводзіць паралелі з партызанскім рухам у час Вялікай Айчыннай вайны: маўляў, людзі, якія не трапілі на фронт, добраахвотна ішлі змагацца з ворагам за родную зямлю супраць захопнікаў. Аднак з артыкула Алены Фёдаравай «Хочешь мира, готовься к войне» вынікае, што сёння на Беларусь ніхто не нападаў, а змагацца «ополченцам» давядзецца з «унутранымі ворагамі». Пра тое, хто яны і якую небяспеку ўяўляюць. Аўтарка паразмаўляла з ваенкомам Віцебскай вобласці Русланам Шкодзіным.

З 2008-га году ў абласным цэнтры не было дазволена ніводнага масавага мерапрыемства па ініцыятыве грамадскасці: мясцовыя ўлады зрабілі ўсё, каб паставіць перад актывістамі невыканальныя ўмовы для задавальнення іхных заяваў. Затое на працягу гэтых 15-ці гадоў у Віцебску ствараюць ілюзію таго, што права на свабоду сходаў дзейнічае, і ім могуць скарыстацца ўсе ахвотныя. Хаця апошнія гэтага нават не падазраюць: іх не запрашаюць нават на мерапрыемствы, арганізаваныя на афіцыйным узроўні. І толькі постфактум гараджане даведваюцца, што дзесьці прайшоў сход ці мітынг.

Як адзначаюць у "Віцебскаўтадары", патрэбнасць сродкаў на правядзенне рамонтных мерапрыемстваў і прывядзенне стану рэспубліканскіх аўтамабільных дарог вобласці да нарматыўных патрабаванняў у 2023 годзе складае больш як 474,5 мільёна беларускіх рублёў. Агулам мае патрэбу ў рамонце больш за 1,5 тысячы кіламетраў дарог. 

Абласная газета «Витебские вести» днямі надрукавала артыкул «Былыя жыхары Латвіі пераехалi ў Беларусь i не шкадуюць». У ім вядзецца ўсяго пра дзве сям’і, якія пераехалі ў Браслаўскі раён.

Яркія і ўпрыгожаныя беларускім арнаментам пад’ездныя дзверы па вуліцы Станкевіча ў доме №13 у Паставах прыцягваюць увагу мінакоў. Але, як аказалася, не ўсім такое падабаецца. Адзін з жыхароў дома Аляксей Юркайць не ацаніў гэты крэатыў і звярнуўся да ўладаў з просьбай адказаць на яго пытанне: ці можна па сваім жаданні афармляць сцены пад’езда і ўваходныя дзверы шматпавярховіка і якія штрафы за гэта прадугледжаныя. Што можна і чаго нельга рабіць у пад’ездах і якая адказнасць прадугледжана за гэта? Распавёў пастаўчанам намеснік начальніка аддзела архітэктуры і будаўніцтва Мікалай Доўмант.

Калі ў 2021 г. на Віцебшчыне паводле арт.19.11 КаАП было асуджана 58 чалавек, то цягам 2022г. – 232 чалавекі. Такія дадзеныя прыводзіць Віцебская абласная пракуратура. Пракурор Антон Васілевіч падкрэслівае, што падставай для адміністрацыйнай справы можа быць не толькі перадрук нейкага тэксту або відэа з крыніцы, занесенай у Рэспубліканскі спіс экстрэмісцкіх матэрыялаў, але нават «лайк» пад рэпостам. Работнік пракуратуры расцэньвае такія «віды публічнага адабрэння» як намер распаўсюдзіць інфармацыю для больш шырокага кола асобаў, бо рэакцыі карыстальнікаў павялічваюць ахоп аўдыторыі ў сацыяльных сетках.

Найстарэйшага віцебскага апазіцыйнага актывіста па-ранейшаму можна сустрэць каля «сіняга дома», як і 10, і нават 20 гадоў таму. Раней у гэтым месцы ён ладзіў пікеты разам з сябрам-аднадумцам Уладзімірам Плешчанкам, потым распаўсюджваў незалежныя выданні, у апошнія гады – прапаноўваў мінакам беларускамоўныя кнігі з прыватнай бібліятэкі і ахвяраваныя сябрамі. Цяпер 75-гадовы Барыс Ханонавіч проста сядзіць на раскладным зэдліку, назірае за жыццём гораду і размаўляе з даўнімі знаёмцамі, якіх у яго не адна тысяча. Пры ім заўсёды пляцак і тэрмас з гарачай гарбатай. А галоўнае – аўтарытэт у асяродку гараджан, для якіх ён стаў сімвалам нескаронасці.

Як піша “Веснік Глыбоччыны”, на чарговым пасяджэнні Глыбоцкага рйвыканкама абмеркавалі ход выканання патрабаванняў дырэктывы Лукашэнкі нумар 1 "Аб мерах па ўмацаванні грамадскай бяспекі і дысцыпліны". Але на тварах чыноўнікаў, якія прысутнічалі ў зале, не знікала цень заклапочанасці.