Сёння Барыса Ханонавіча можна смела назваць найстарэйшым віцебскім апазіцыйным актывістам і ці не самым шчырым беларусам. Ён часта расказвае журналістам сямейную гісторыю пра тое, што яго магло б і не быць у гэтым свеце, калі б у часе Вялікай Айчыннай вайны настаўнік беларускай мовы не ўратаваў ягоную маці ад расстрэлу ў Калышанскім гета… Удзячнасць і павагу да беларусаў і Беларусі спадар Барыс годна нясе праз усё сваё жыццё, спалучыўшы іх з любоўю да Віцебска – горада, для якога ён сам стаў жывой легендай.

Эміграцыя заўсёды цяжкае рашэнне. Але ёсць людзі, для якіх краіна, у якую яны з'ехалі, заўжды была другой радзімай. Журналіст СН Ілля Дабратвор пагаварылі з Аляксандрам Корнышавым, рэдактарам Віцебскага Кур'ера, этнічным немцам, які нарадзіўся і вырас у Беларусі. І толькі пасля 2020-га ён быў змушаны з'ехаць у Берлін.

Гэта быў адзін з найстарэйшых журналістаў Віцебска, які некаторы час кіраваў віцебскай суполкай БАЖ, супрацоўнічаў з рознымі выданнямі, пісаў вершы, у канцы 1990-х выдаваў газету «Лад», у 2000-я быў шэф-рэдактарам газеты «Витебский курьер».

Цягам гэтага году абласная дзяржаўная газета перыядычна размяшчала артыкулы, дзе ў ананімных героях няцяжка пазнаць мясцовых палітзняволеных. Аўтар у гэтых артыкулаў адзін і той самы, журналіст Яўгеній Карпас, які піша матэрыялы паводле інфармацыі з пракуратуры па палітычных справах. Ягоныя тэксты вызначаюцца падкрэслена грэблівымі інтанацыямі, калі вядзецца пра нязгодных з тым, што робіцца ў Беларусі, асабліва пасля падзей 2020г. Ананімным героем апошняга артыкула супрацоўнік дзяржаўнай газеты зрабіў палітвязня Аляксандра Патапава – 68-гадовага ўкраінца, які даўно жыве на Віцебшчыне.