Назва праекту паходзіць ад ангельскага слова «bullying» – запалохванне, фізічны або псіхалагічны тэрор з боку групы раўнагодкаў, форма жорсткіх зносінаў, калі больш моцная ў фізічным ці псіхічным сэнсе асоба або групоўка трымае ў страху аднаго чалавека. Праект накіраваны на тое, каб навучыць падлеткаў змагацца з цкаваннем і запалохваннем у вучнёўскім калектыве.

Паміж Віцебскім абласным аб'яднаннем прафсаюзаў і абласной арганізацыяй Беларускага саюза ветэранаў вайны ў Афганістане 17 лістапада было падпісана двухбаковае пагадненне аб доўгатэрміновым супрацоўніцтве. Кіраўнікі арганізацый дамовіліся аб сумеснай працы на ніве паслядоўнай мілітарызацыі моладзі. Цяпер падобныя ініцыятывы запатрабаваны і ўхвалены ўладамі.

Святкаванне каля помніка Леніну больш за ўсё нагадвала мерапрыемства «для галачкі». Нават кветкі ў прысутных былі аднолькавыя – чырвоныя гваздзікі, верагодна, закупленыя цэнтралізавана і раздадзеныя перад імпрэзай. Аднолькавымі былі і некалькі чырвоных сцягоў з сярпом і молатам. Дый прысутных было не шмат – пару дзясяткаў, прычым сярод іх яўна заабавязаныя з’явіцца школьнікі ды студэнты.

На шыльдзе змешчаны QR-код, які вядзе на рэсурс, дзе можна пазнаёміцца з трагічнай гісторыяй гэтага месца. Ініцыятыва размяшчаць мемарыяльныя шыльды з QR-кодамі належыць удзельнікам праекта «Сохраним историю» – праўладнай грамадскай структуры «Патриоты Беларуси», зяржаўным  прафсаюзам і Нацыянальнай кадастравай агенцыі. Але варта нагадаць, што даўней дзяржаўныя ўлады планавалі стварыць на гэтым месцы сапраўдны мемарыял і нават зрабіць музей віцебскага гета ў будынку былога раённага дома культуры. Прасцей, вядома, абмежавацца шыльдай.

29 кастрычніка група жыхароў Воршы ўшанавалі памяць расстраляных ахвяраў сталінізму ва ўрочышчы Кабыляцкая гара. Пра гэтае трагічнае месца стала вядома яшчэ за некалькі год да таго, як адкрылася праўда пра менскія Курапаты: у верасні 1982 года ў Воршы падчас будаўніцтва чыгуначнага адгалінавання Ворша-Паўночная была знойдзена яма з рэшткамі целаў 50 расстраляных. Але дакладная колькасць загінулых тут людзей не вядомая, паводле розных ацэнак – ад 300 да 5000 чалавек. У 1989г. тут прайшоў першы мітынг-рэквіем, арганізаваны тагачаснымі сябрамі Беларускага Народнага Фронту. У 1990г. па ініцыятыве аршанскай грамадскасці на месца расстрэлаў быў пастаўлены першы мемарыяльны крыж.