У Бешанковіцкім райвыканкаме пра гэта заявілі наўпрост, канстатуючы, што многія жыхары раёну не ў стане ўтрымліваць вясковыя дамы, раней набытыя «пад лецішча». Тое самае адбываецца з хатамі, атрыманымі ў спадчыну ад бацькоў і дзядоў: нашчадкі не маюць сродкаў, каб аплаціць паслугі па афармленні ўчасткаў, вырабіць новы тэхнічны пашпарт і гэтак далей. Заклікі захоўваць памяць сям“і і агітацыя за перспектывы адпачынку ў маляўнічых мясцінах не дапамагаюць, калі ў людзей банальна няма сродкаў даглядаць дамок у вёсцы.

Улады не прымаюць адміністрацыйных або эканамічных намаганняў для таго, каб неяк запаволіць працэс страты насельніцтва і маленькіх вёсачак. Яны толькі неразумна ідэалагізуюць гэтую праблему.

Віцебскі райвыканкам паведаміў аб правядзеньні грамадзкіх абмеркаваньняў “архітэктурна-плянавай канцэпцыі” будаўнічага аб’екту ў аграгарадку Мазалава. А менавіта – “спэцыялізаванага гандлёвага пункту для стварэньня недзяржаўнай сеткі па рэалізацыі тытунёвых вырабаў”. Як высьветлілася, у Мазалаве плянуюць усталяваць шапік “Табакерка”.

Вёска Тапорына Віцебскага раёну – прыклад тыповага населенага пункту сучаснай Беларусі, дзе пасьля развалу сельгаспрадпрыемства эканамічнае жыцьцё цалкам спынілася, а працаздольнае насельніцтва зьехала ў пошуках заробку. Як цяпер выжываюць вяскоўцы, што засталіся, даведаўся наш карэспандэнт.

Па выніках першага этапу выбарчай кампаніі грамадзкая актывістка зь вёскі Суйкава Віцебскага раёну Алена Янушкоўская была зарэгістраваная кандыдатам у дэпутаты Віцебскага абласнога і Віцебскага раённага саветаў дэпутатаў. Хацела стаць яшчэ кандыдатам у дэпутаты роднага Заронаўскага сельскага савету, але не атрымалася.

Новы радок у камунальных паведамленьнях у невялічкай вёсцы Сьвіла прымусіў яе жыхароў абіваць парогі адміністрацыйных будынкаў. Людзі атрымалі рахункі за вываз адкідаў, хоць сьмецьцявоз, паводле іх словаў, не прыяжджае паўгода.

Да канца году можа быць вырашаная праблема водаправоднага забесьпячэньня вёскі Суйкава. У гэтым 9 жніўня грамадзкіх актывістаў запэўніў старшыня адміністрацыі Віцебскага раёну Генадзь Сабыніч. Пра падрабязнасьці сустрэчы ў Віцебскім райвыканкаме распавяла нашаму карэспандэнту актывістка Алена Янушкоўская.

Парадаксальна, але ў вёсцы, што ёсьць самым прыгарадам Віцебску, якая знаходзіцца паблізу трох азёраў, дагэтуль няма водаправоду. Як няма і іншай сыстэмы забесьпячэньня воднымі рэсурсамі, дастатковай для паўнавартаснага пражываньня большасьці яе жыхароў.

Прыезд аўтакрамы – галоўная падзея ў вёсцы Праходы, што на Глыбоччыне. У аддаленай ад гораду вёсцы дажываюць свой век 9 жыхароў. Зь іх толькі два мужчыны, і тыя паджылага ўзросту. А калісьці тут былі 43 жылыя дамы, у вёсцы віравала жыцьцё. Цяпер жылых хатаў – сем.

Возера Карасёва, што каля вёскі Нярэйша Сеньненскага раёну. Такую карціну – велізарная колькасьць здохлай рыбы – мясцовыя жыхары назіраюць ўжо ня першы год. А які там стаіць пах – і зусім не перадаць.