“Няважна, якая колькасьць людзей у ініцыятыўнай групе. Бо галоўнае ня колькасьць, а якасьць. У мяне – мамы. А мамы ведаюць, куды ідуць. Галоўнае – хацець і ведаць, навошта гэта нам. І верыць!” – сьцьвярджае Натальля.
“А ці веру я ў перамогу? Веру! Ня столькі ў тое, што там хтосьці за мяне будзе галасаваць і ўсё будзе справядліва, колькі веру ў тое, што такі мой лёс. І калі гэта мой лёс – я буду там (у парлямэнце - ВВ) пры любых абставінах”, – запэўнівае нашая суразмоўца.
Натальля Шарыпа ідзе на выбары па Віцебскай-Кастрычніцкай акрузе №20, дзе ў выпадку рэгістрацыі яе асноўным канкурэнтам на выбарах будзе рэктар ВДУ імя П.М.Машэрава Аляксей Ягораў (у ягонай ініцыятыўнай групе – 170 чалавек). Па гэтай жа акрузе будуць рэгістравацца Яўген Інц (“Справядлівы Сьвет”) і Ўладзімер Кійко (партыя БНФ).
“Мужчын няма – быццам на вайну сышлі…”
Натальля Шарыпа расказвае, што амаль усе подпісы сабралі шляхам абыходу кватэр (зладзілі два пікеты, але ня вельмі прадуктыўныя). Прысьвячалі гэтаму штодзень 2-3 гадзіны вечаровага часу. Адмовы і зачыненыя дзьверы, якіх было вельмі шмат, не лічылі. А там дзе адчынялі – працавалі з гумарам і ўсьмешкамі. Гэта дало вынік.
“А хто вы, што вы? Мы ж вас ня ведаем” – “Я вас таксама ня ведаю, але ж пазваніла вам…” – “Ну заходзьце!” – “Да вас ужо прыходзілі ад будучых кандыдатаў?” – “Не, вы першая...” – “Ну дык за першы раз можна і падпісацца!”. І ўсё. Вось так – сьмехам, жартамі ды прыгаворкамі – і назьбіралі”, – усьміхаецца Натальля.
Патэнцыйная кандыдатка кажа, што, калі б трэба было намаляваць зборны партрэт ейных выбарцаў, то гэта быў бы вобраз жанчыны пасьля 50 (“50 з плюсам, прычым добрым такім плюсам”). Бо калі трапляліся мужчыны, – а трапляліся яны крайне рэдка, – дык часьцей за ўсё выказвалі сваю нерашучасьць ці абыякавасьць.
“Ай, па вялікім рахунку, мужчынаў у прынцыпе няма! Як быццам, на вайну сышлі ўсе. Вельмі мала мужчынскіх подпісаў сабралі. Большасьць нашых мужчын зьехалі з гэтага гораду на заробкі. Бо тут няма чаго рабіць і няма дзе зарабляць…” – гаворыць Натальля.
“Вось ёсьць Нехта, а мы – “ніхто”…
Што да людзей сярэдняга веку і моладзі – то ў перамены яны ня вераць, заўважае Натальля.
“Бадай усе адказвалі: не, не і не! “Усё бескарысна, нічога вы ня зьменіце, і хто вы такія, калі там і без вас ужо ўсё заплянавана”, – прыкладна так адказвалі. І пэсымізм у вачах…” – расказвае патэнцыйная кандыдатка.
“То бок яны ўспрымаюць гэта так: мы – ніхто. Вось ёсьць Нехта, а ёсьць мы, якія “ніхто”. Але я сябе “нікім” не лічу. Я – гэта я. І я што магу, тое і раблю”, – дадае.
На думку Натальлі, людзі старэйшага пакаленьня падпісваліся толькі таму, што папросту прывыклі так рабіць – хадзіць на выбары і не задаваць лішніх пытаньняў. Распавядае, што мае ў сваім стосе подпісы людзей 1937-га і нават 1929-га гадоў нараджэньня.
“А колькі ж у Віцебску дамоў-прывідаў!”
Падчас абыходу кватэр Натальля і яе каманда сутыкаліся і з агрэсіяй, і з неразуменьнем, але найчасьцей – са страхам.
“Людзі перадусім увогуле баяцца адчыняць дзьверы. А ў некаторых і званкоў няма. Калі ёсьць – звонім. Шорхат за дзьвярыма: “А хто там?” – “Наконт выбараў”. І цішыня…
А сабак колькі ў дамох! А колькі дамоў-прывідаў, у якіх ніхто не жыве! Ніводнага асьветленага вакна ўвечары, і ніхто не адчыняе. І цяпер зразумела, чаму ЖКГ падвышае кошты на ацяпленьне – бо ім даводзіцца ацяпляць усе гэтыя дамы-прывіды”, – расказвае.
“Паўтары тысячы людзей за мной – адступаць няма куды!”
Натальля Шарыпа прызнаецца, што сам гэты працэс – “хаджэньне па электараце” і збор подпісаў – зьмяніў яе: надаў рашучасьці і ўпэўненасьці.
“Я ж напачатку думала, што паходзім спакойна, інфармацыю пазьбіраем, ну і ўсё. І была зьдзіўленая: людзі ўспрымаюць мяне ўжо як дэпутата! І скардзяцца мне як дэпутату. І ўжо паўтары тысячы людзей за мной. Дык натуральна, што гэта надае ўпэўненасьці. І адступаць ужо няма куды!” – падсумоўвае Натальля.
Натальля Шарыпа мае вышэйшую адукацыю (скончыла ў 1995 годзе ВДУ), замужам, мае трох сыноў. Працуе ў Віцебску як індывідуальны прадпрымальнік у сфэры рэклямы. Яна актыўная ўдзельніца ініцыятывы “Матчын рух 328”, арганізатар у горадзе акцый “Замест тысячы словаў” і Stop#328. Беспартыйная. Ідзе на выбары пры падтрымцы руху “Гавары праўду!”.
Зьміцер Міраш, фота аўтара