Як расказала дырэктарка Музэю Марка Шагала Ірына Воранава, традыцыя сьвяткаваць народзіны Давіда Сімановіча ў Арт-цэнтры Шагала вядзецца зь 2017 году, калі там зладзілі першую вечарыну – “На Пушкінскім мосьце цябе я чакаю”. На сёлетнюю імпрэзу таксама прыйшло шмат былых сяброў і знаёмых Давіда Сімановіча.

Вечарына пачалася ў дворыку Арт-цэнтру пэрфомансам “Віцебская карусэль” у выкананьні моладзевага тэатру “Кола”

Віншавалі паэта з народзінамі, чыталі вершы, сьпявалі, прамаўлялі цёплыя словы. Зьвярталіся да Давіда Рыгоравіча, быццам той прысутнічаў у залі. А так яно і было. Бо Давід Сімановіч стаў нашым “геніем месца”.

“Гэта расстаўляе ўсе кропкі над “і”

“Гэта вельмі кранальна, што да чалавека, і пасьля таго, як ён сышоў, прыходзіць так шмат людзей. Да яго па-рознаму ставіліся ў горадзе. Яго любілі жыхары, і  да яго насьцярожана ставіліся гарадзкія ўлады – гэта ўсе адчулі на пахаваньні Давіда Рыгоравіча. Але тое, што адбываецца цягам чатырох гадоў пасьля яго сьмерці, расстаўляе ўсе кропкі над “і”. І я вельмі ўсьцешаная, што ў музэі Шагала зьявілася такая традыцыя”, – сказала гісторык і былая дырэктарка Музэю Марка Шагала Людміла Хмяльніцкая.

Выступае Людміла Хмяльніцкая

“Каб мы мелі тую ж сьмеласьць!..”

“Ведаеце, тут, сярод твораў Марка Шагала, успамінаючы Давіда Рыгоравіча Сімановіча, вельмі хочацца пажадаць нам усім ягонага аптымізму і ўменьня несьці свой культурны код, несьці яго паўсюль – у кожную школьную клясу і ў самыя высокія кабінэты…” – казала віцебская паэтка Людміла Сіманёнак.

Людміла Сіманёнак віншуе з народзінамі Давіда Сімановіча

“Хочацца пажадаць, каб мы мелі тую ж сьмеласьць і той жа нязводны аптымізм у вяртаньні Віцебску таго, што яму па праву належыць. Напрыклад, у вяртаньні цудоўнага імя княгіні Юліяніі Цьвярской, якая ў якасьці апякункі гораду куды як прыемней крыважэрнай княгіні Вольгі, якая памерла задоўга да афіцыйнай даты заснаваньня Віцебску. Або дачакацца таго часу, калі хаця б адна зь дзесяці вуліц Крупскай будзе перайменаваная ў імя Быкава, Барадуліна, Бураўкіна ды, урэшце, Давіда Сімановіча…” – дадала выступоўца.

“Ён быў крыху вар’ятам…”

Вясёлую гісторыю пра чытаньне Сімановічам вершаў на прэс-канфэрэнцыях “Славянскага базару” расказаў галоўны рэдактар часопісу “Мишпоха” Аркадзь Шульман.

 Падчас імпрэзы 

“У Давіда Рыгоравіча была цудоўная здольнасьць знаходзіць зь людзьмі агульную мову. Па-першае, ён быў вельмі добрым чалавекам, а дабрыня заўсёды адчуваецца на адлегласьці. Па-другое, ён быў глыбока перакананы, што ў цэнтры сусьвету знаходзіцца паэзія – і гэта таксама перадаецца па паветры. Па-трэцяе, як усе таленавітыя людзі, ён быў крыху вар’ятам. І гэта таксама было адчувальна. Я павінен сказаць, што без такіх, трошкі звар’яцелых, людзей сьвет становіцца шэрым і аднастайным. Такія людзі ўпрыгожваюць нашае жыцьцё. І наш горад…” – падсумаваў Шульман.

Сьвежае “Полымя” – з перакладамі Сімановіча

Падчас імпрэзы быў таксама прэзэнтаваны сьвежы нумар часопісу “Полымя” (№6, 2018), у якім апублікаваная падборка вершаў Давіда Сімановіча ў перакладзе на беларускую мову, а таксама артыкул “Засталася душа яго тут”. Нумар прэзэнтавала галоўная рэдактарка часопісу Алена Мальчэўская. Свае пераклады, якія ўвайшлі ў падборку, прачытала віцебская паэтка Алена Крыклівец.

Нумар часопісу ў руках дырэктаркі Музэю Шагала Ірыны Воранавай

Зь днём народзінаў Давіда Сімановіча віншавалі таксама паэт і перакладчык Уладзімер Папковіч, настаўнікі з Крынкаўскай школы, дзе ў свой час выкладаў Сімановіч, старшыня Віцебскага аддзяленьня літаратурнага саюзу “Полоцкая ветвь” Алег Сяшко ды іншыя. Гучалі сьпевы віцебскіх бардаў.

Выступае паэт і перакладчык Уладзімер Папковіч

Арганізатарамі вечарыны выступілі філялягічны факультэт ВДУ імя Машэрава, літаратурны клюб “ЛитКофейник” ды ўстанова культуры “Музэй Марка Шагала ў Віцебску”.

Зьміцер Міраш, фота аўтара