Серада, 09 Красавік 2014

Віцебскі прытулак для бяздомных жывёл мае патрэбу ў дапамозе

Ацаніць гэты матэрыял
(0 галасоў)

Надоечы мы наведалі Віцебскі прытулак для бяздомных жывёл. Мы ўбачылі вялікую і чыстую тэрыторыю, супрацоўніц, якія выгульвалі сабак, і саміх сабак у вялікіх вальерах. Кожны з сабак выглядаў чыстым і дагледжаным, але ва ўсіх у вачах чытаўся смутак. Ім патрэбны гаспадары. Начальнік прытулку Зубава Натальля Міхайлаўна сустрэла нас і правяла ўнутар.

Унутры прытулку знаходзяцца каты і шчанюкі, у кожнага зь іх ёсьць імя, і кожны быў прышчэплены, стэрылізаваны і ахвотна ідзе на кантакт. Натальля Міхайлаўна пагадзілася даць інтэрвію і распавесьці, як ідуць справы ў прытулку. Шмат што для нас аказалася шокам, многае выклікала захапленьне і разуменьне, а таксама пакінула асадак на душы і жаданьне дапамагчы.

– Хацелася б спытаць у Вас, ці часта да вас трапляюць жывёлы?

 – Часта. Практычна 24 гадзіны на суткі.

– Ці прыносяць людзі самі?

 – Мы ня маем права прымаць жывёл ад саміх людзей. Прытулак будаваўся толькі пад адлоў. Тыя сабакі, на якіх ёсьць заяўкі, на якіх выяжджае адлоў, – тых сабак і катоў мы прымаем. Вядома, у кожным правіле бываюць выключэньні, але вы самі мусіце разумець, што прытулак разьлічаны на 200 месцаў максымум, а штодня да нас паступае да 10 жывёл.

Мы ня прымаем ад гаспадароў жывёл са зразумелай прычыны: дапусьцім, кот жыве з вамі 5 гадоў, у вас нарадзілася дзіця – ён вам надакучыў. Тады было б лягічней сфатаграфаваць, разьмясьціць «Вконтакте» або дзе-небудзь яшчэ ў інтэрнэце, і ўладкаваць свайго ката. Прычым тут прытулак для безнаглядных жывёл?

Калі ўзяць ката, які 5 гадоў аджыў ў кватэры, пасадзіць у клетку, і – ведаеце, што адбываецца з хатнімі катамі, якіх сюды падкідваюць? У іх адбываецца стрэс: 3 дні яны адмаўляюцца ад ежы, на чацьвёртыя суткі мы ім капаем глюкозу, яшчэ праз 3 дні выносім наперад лапамі. Сабака прывыкае да чалавека, сабаку адаптаваць можна. Кот, які пражыў 5 гадоў у сям'і, ён прывыкае да месца, і ён ня можа жыць у прытулку. У нас на катоў 40 месцаў, то бок адначасова ў прытулку можа знаходзіцца 40 катоў. Мы котку ўзялі, стэрылізавалі, выпусьцілі. Колькі кацянят ўжо не народзіцца? Котка па 4 разы на год нараджае.

– Да вас толькі сабакі і каты паступаюць?

– Дзякуй Богу, так.

– Ці часта да вас паступаюць жывёлы ў жахлівым стане?

Часта. Збольшага, 80% з гэтых жывёл зьбітыя машынамі, а 20% – гэта зьдзекі з боку людзей. Спаленыя каты, перарэзаныя шыі, разрэзаныя шчокі – гэтага хапае, каб ня спаць начамі.

– А для іх знаходзяцца гаспадары?

– Як вам сказаць... У залежнасьці ад таго, якую рэкляму даюць журналісты. Вы ж самі разумееце, чым больш вы напішаце пра таго ж Сямёна зь перарэзанай шыяй, якога мы выгадавалі, – тым больш шанцаў.

– Ці шмат у вас валянтэраў?

– Шмат. Вось, дзякуй вялікі вэтэрынарнай акадэміі, у нас 4 групы было. Прыяжджалі, дровы калолі, тэрыторыю прыбіралі, бардзюры фарбавалі. Бязь іх мы, вядома, не дадзім рады. У мяне 7 чалавек на зьмене. Куды на такую колькасьць жывёл: і зварыць, і прыгатаваць, і памыць, і будынак жа трэба таксама трымаць у чысьціні. І тэрыторыю ў чысьціні. І кветкі мы, клюмбы насадзілі. І жывёлы маюць патрэбу ў доглядзе 24 гадзіны на суткі – ім усё адно, што скончылася зьмена.

– Ці бываюць выпадкі, калі вы ўсыпляеце жывёл, і пры якіх сытуацыях?

 – Натуральна, здараюцца такія моманты. Прывозяць сабаку, зьбітую машынай. У нас няма свайго рэнтген-апарату – мы вязем у вэтэрынарную акадэмію. Нам там дапамагаюць, робяць рэнтген – пералом хрыбетніка. Вынік?

– Ну так...

– То бок, калі б тут было 10 сабак, то можна было б пакінуць. Паколькі ў мяне павінен быць рух: жывёл узялі, апрацавалі ад паразытаў, ад глістоў, прышчапілі, стэрылізавалі – усё. Тэрмінова трэба, што б гэтаму сабаку знайшоўся гаспадар.

– Ці часта людзі дапамагаюць прытулку?

– Я вам магу прывесьці такія дадзеныя: грошы і крупы, якія людзі сюды вязуць, любая ежа – гэта расцэньваецца ў грашовым эквіваленце і сьпісваецца, згодна з нормамі. Усё, што б чалавек ні прывёз, нават, калі вы прывязеце паўпалкі лівернай кілбасы, – яна ўсё адно ідзе на ўлік. Значыць, за 2013 году дапамогі прытулку атрымана на 223 мільёны ад насельніцтва гораду Віцебску, і ня толькі гораду Віцебску. Па плацяжох дапамагаюць і зь іншых раёнаў. Ня толькі Віцебская вобласьць, нават іншыя гарады дасылаюць грошы. Дык што наш прытулак адзіны ў рэспубліцы, а такія прытулкі, альбо міні-прытулкі, калі гэта не абласны цэнтар, павінны быць усюды.

Калі чалавек памірае – прыяжджае орган сацапекі, або ў чалавека няма сваякоў – яго зьмяшчаюць у дом састарэлых. Куды падзець жывёл? На двор? Значыць, мы пачнем зноў папаўняць падвалы, сабачыя зграі. Вось для гэтага і існуе прытулак. Прытулак выконвае шмат функцыяў, у тым ліку і прафіляктычную. Усе сабакі, якія выйшлі адсюль, нават калі гаспадары прымудрыліся іх загубіць, – усе сабакі прышчэпленыя, стэрылізаваныя, спакладаныя. Яны ўжо не трапляюць пад эпідэмію, яны не зьбяруць сабачых зграяў і ня будуць пладзіцца.

Натальля Міхайлаўна распавяла гісторыю аднаго зь дзяцей прытулку – Сямёна, якая вельмі ўразіла нас, і мы вырашылі асобна расказаць яе. Яшчэ маленькім Сямёна пасадзілі на вяроўку і забыліся на яго. Сабака рос, а вяроўка ўсё мацьней урастала яму ў шыю. Прывезьлі Сямёна на машыне маці і дачка. Як ім удалося спакойна перавезьці сабаку – ніхто ня ведаў: ад болю і дыскамфорту Сямён не хацеў давацца ў рукі і вырываўся. Падчас апэрацыі лекары выбягалі з апэрацыйнай ад ад задушлівага паху раны, якая загнаілася. Сямёна вызвалілі ад жудаснага цяжару, сацыялізавалі яго. Сямён стаў гульлівым, вельмі кантактным, таксама ён добры ахоўнік. Калі мы фатаграфавалі Сямёна, ён увесь час хацеў гуляцца, скакаў і не сядзеў на месцы – ён, нарэшце, атрымлівае асалоду ад жыцьцём бяз болю. Але ў яго на шыі назаўжды застаўся страшны шнар яго мінулага. Сямён хоча давяраць людзям і мае вялікую патрэбу ў добрым і клапатлівым гаспадары.

Такіх гісторыяў прытулак захоўвае велізарнае мноства. Там кожнаму патрэбны ўвага і дапамога: ня важна, ці дарослы гэта сабака або кот, ці ёсьць у іх нейкія зьнешнія дэфэкты – галоўнае гэта тое, што яны не пазбаўленыя пачуцьця любіць. Усе яны хочуць даць чалавеку яшчэ адзін шанец, знайсьці сям'ю і застацца ў кагосьці ў сэрцы, як паўнавартасны чалец сям'і.

Дапамагчы прытулку Вы можаце, пералічыўшы грошы на разьліковы рахунак у Дырэкцыі ААТ «Белінвэстбанк» па Віцебскай вобласьці: УНП 300082155 Р / с 3132410613018 БНК – 153001739 ГП «Спэцаўтабаза г. Віцебску». Прызначэньне плацяжу: на ратаваньне жывёл.

Таксама прытулку можна дапамагчы, прынёсшы ланцужкі, нашыйнікі, міскі, рондалі, макароны, геркулес, проса, рыс, грэчку, крывяную і ліверныя кілбасу, курыныя ногі, шыі, печань, сэрца, мясныя кансэрвы для катоў і сабак, гарбузы, кабачкі, капусту, буракі, моркву.

Адрас прытулку: г. Віцебск, Старобабиничский тракт, д. 3. Кантактныя тэлефоны: 8-029-590-00-22, 8-033-336-78-77 (МТС). Прытулак працуе з 8:00 да 20:00 без выходных. 

Крыніца: Дыялёг Online газэта