Адміністрацыя прэзыдэнта ня стала разглядаць скаргу рабочых ААТ «Полацак-Шкловалакно» на невыкананьне дырэктарам заводу Ўказу прэзыдэнта, перанакіраваўшы яе ў міністэрства працы. А намесьнік міністра працы Валер Кавалькоў адказаў рабочым, што міністэрства ня мае паўнамоцтваў пракантраляваць выкананьне ўказаньняў прэзыдэнта.

Пры прадпрыемстве ААТ «Полацак-Шкловалакно» ўжо даўно створаная грамадзкая арганізацыя вэтэранаў вайны і працы ААТ «Полацак-Шкловалакно». Звычайна ў гэтую арганізацыю прымаюць работнікаў прадпрыемства, якія выйшлі на пэнсію. Для вэтэранаў часам арганізуюцца канцэрты, экскурсіі, да дня вэтэрана выдаюць маленькую матэрыяльную дапамогу ад заводу. Ня ўсе пэнсіянэры імкнуцца туды ўступіць, але і, як высьветлілася, ня ўсіх туды прымаюць. Старшыню Свабоднага прафсаюзу працоўных «Шкловалакна» Віктара Стукава адмовіліся прыняць у арганізацыю, хоць пасьпелі ўзяць ўнёскі за год.

Размова аб парушэньні наймальнікам ААТ «Полацак-Шкловалакно» ўказу прэзыдэнта аб сацыяльным партнэрстве адбылася на сустрэчы старшыні Свабоднага прафсаюзу заводу Віктара Стукава зь першым намесьнікам старшыні аблвыканкаму Ўладзімерам Навацкім на прыёме ў аблвыканкаме. Парушэньні палягаюць у забесьпячэньні розных сацыяльных гарантыяў для працоўных адной і той жа прафэсіі на заводзе «Шкловалакно», што супярэчыць ўказу № 278.

Рабочы сёмага цэху ААТ «Полацак-Шкловалакно» памёр на тэрыторыі прадпрыемства. Няшчасьце здарылася 10 лютага. Да пэнсіі работніку заставалася дапрацаваць адзін месяц. Паводле калектыўнай дамовы, у выпадку сьмерці работніка адміністрацыя выплачвае фінансавую дапамогу на пахаваньне ў памеры 20-ці базавых велічынь (цяпер гэта менш за 3 мільёны беларускіх рублёў, або каля 300$) і забясьпечвае транспарт.

У працоўным калектыве «Полацак-Шкловалакна» ўзьнікла калектыўная працоўная спрэчка. Частка рабочых ня згодная з асобнымі нормамі калектыўнай дамовы. Пасьля шэрагу працэдур, прадугледжаных Працоўным кодэксам, працоўныя накіравалі дырэктару патрабаваньне «зьмяніць незаконныя нормы калектыўнай дамовы». Паводле ўказу прэзыдэнта наймальнік абавязаны быў цягам трох дзён з дня ўзьнікненьня працоўнай спрэчкі з рабочымі паведаміць пра яе ў Дэпартамэнт аховы працы – але гэтага не адбылося.

Начальнікі заводзкіх падразьдзяленьняў падманам прымушаюць рабочых са Свабоднага прафсаюзу падпісваць заявы пра перадачу паўнамоцтваў афіцыйнаму прафсаюзу. У сувязі з пачаткам калектыўных перамоваў паміж працоўнымі і працадаўцам на полацкім заводзе “Шкловалакно” начальнікі раздаюць рабочым, якія не ўваходзяць у прадзяржаўны “Белхімпрафсаюз”, падрыхтаваныя блянкі заяў і прымушаюць іх падпісваць. У тэксьце заявы сказана: “Прашу маім ўпаўнаважаным прадстаўніком лічыць першасную прафсаюзную арганізацыю “Белхімпрафсаюз”, сябрам якой я не зьяўляюся…”

Сакратарыят Канстытуцыйнага суду не прыняў да разгляду скаргу рабочых на пункт калектыўнай дамовы полацкага заводу «Шкловалакно», які, на думку скаржнікаў, супярэчыць Канстытуцыі краіны. У адказе, падпісаным начальнікам Сакратарыяту суду Аляксандрам Караваем, сказана, што калектыўная дамова прадпрыемства не належыць да прававых актаў, якія разглядае Канстытуцыйны суд.

ААТ «Полацак-Шкловалакно» наведаў Генэральны пракурор Рэспублікі Беларусь Аляксандар Канюк. Мэтай візыту былі сустрэча з працоўным калектывам прадпрыемства і правядзеньне прыёму грамадзян. Абвестка пра прыезд Аляксандра Ўладзімеравіча была вывешаная літаральна за суткі, і на прыём да яго запісалася ўсяго пяцёра завадчан з чатырох з паловай тысяч.

На прахадной ААТ “Полацак-Шкловалакно” ў пятніцу 15 лістапада быў выстаўлены сьцяг Свабоднага прафсаюзу Беларускага. Прафсаюз распаўсюджваў сваё інфармацыйнае выданьне «Мнение профсоюза». Прафсаюзны інфармацыйны дакумэнт раздаваўся рабочым, якія ішлі на зьмену і са зьмены.

Адміністрацыя ААТ “Полацак-Шкловалакно” сьцьвярджае, што праблеме гарачага харчаваньня на прадпрыемстве надаецца самая сур’ёзная ўвага. Маўляў, сталоўкі, кулінарыя, малочны пункт забясьпечваюць завадчан якаснай ежай, выпечкай, прадуктамі, у цэхах абсталююцца пакоі прыёму ежы, куды набываюцца неабходныя электрапрыборы. Аднак у цэху № 7 пакою прыёму ежы дагэтуль няма, хаця інтэнсыўнасьць працы работнікаў цэху вельмі высокая, і не заўсёды ёсьць час схадзіць у сталоўку.