У Глыбокім з 3 па 5 ліпеня сьвяткавалі шасьцісотгодзьдзе з дня заснаваньня. Сьвяткаваньне сумясьцілі зь дзяржаўнымі сьвятамі незалежнасьці і вызваленьня гораду падчас Другой сусьветнай вайны. На ўезьдзе ў Глыбокае пра юбілей нагадваў знак «600 гадоў», зроблены на расейскай мове.

Выстава арганізаваная па выніках мастацкага пленэру, які нядаўна прайшоў на радзіме пісьменьніка. Адметнасьць гэтага мерапрыемства ў тым, што сёлета яно праводзілася сумесна з раённымі ўладамі. Адкрыцьцё выставы адбылося ў музэі Народнай славы. На ёй прысутнічалі прадстаўнікі раённай улады на чале з кіраўніком раёну Віктарам Родзічам, мастакі, вэтэраны, прадстаўнікі грамадзкасьці.

Хрыстафор Жаляпаў, каардынатар па Віцебскай вобласьці ПАГА «Рух “За свабоду”», Аляксей Гаўруцікаў - давераная асоба колішняга кандыдата ў прэзыдэнты Рэспублікі Беларусь, а цяпер палітвязьня Статкевіча Мікалая Віктаравіча, Ян Дзяржаўцаў, сябра КХП БНФ, і Кастусь Смолікаў, намесьнік Віцебскай абласной рады партыі БНФ падалі заяву ў Віцебскі гарвыканкам аб правядзеньні вулічнага шэсьця і мітынгу. Імпрэзы заплянаваныя на 27 ліпеня.

21 чэрвеня на радзіме Васіля Быкава адбылося ўручэньне традыцыйнай прэміі «За свабоду думкі». Гэтым разам яе атрымаў бард Віктар Шалкевіч. Імпрэза прайшла ў вёсцы Бычкі, што на Віцебшчыне, і сабрала больш за 200 чалавек.

Эўрапейскі клюб на вуліцы Сеньненскай наладзіў чарговую цікавую імпрэзу для зацікаўленых віцебчукоў. Цяпер гэта быў выступ менскага Тэатру пана Скіргайлы Палянэцкага-Мацкевіча. Уласна самому выступу папярэднічала грунтоўная дзьвюхгадзінная лекцыя пра гісторыю батлейкі, прыёмы маніпуляцыі нашае сьвядомасьцю, а таксама пра найбольш пашыраныя памылкі пры вырабе ўласных батлеек і лялек для іх.

У старажытным Полацку з 23 па 25 траўня праходзіў фэст сярэднявечнай культуры «Рубон». Імпрэза ладзілася ля муроў Сафійскага сабору, уваход на тэрыторыю сьвята каштаваў 3 даляры ў беларускім эквіваленце. Асноўныя падзеі фэсту адбыліся ў суботу: турніры, конкурсы, канцэрты, тэатральныя шоў. У нядзелю, апошні дзень сьвяткаваньняў, людзей вакол сафійкі было зусім няшмат: стаяла сьпякота, і многія хаваліся ў цень.

У Лучаі Пастаўскага раёну маліліся за Беларусь. Там прайшоў фэст з нагоды ўспаміну беларускага пакутніка Андрэя Баболі. “Ён скончыў жыцьцё ў страшэнных пакутах – кажа ксёндз Марат Казлоўскі, - але не адрокся ад сваёй ідэі еднасьці хрысьціян”. За свае перакананьні яго забілі ў Янаве Палескім, зараз горад Іванава Берасьцейскай вобласьці.

У культурна-рэлігійным цэнтры віцебскай парафіі Езуса Міласэрнага пад патранажам пробашча кс. Адама Дынака прайшла вечарына, прысьвечаная роднай мове і некаторым аспэктам яе бытаваньня ў грамадзтве і касьцёле ў сытуацыі моўнага білінгвізму. Пра мову як адмысловы арганізм, здольны гуртаваць ці, наадварот, разьядноўваць людзей, пра варункі існаваньня беларускай мовы ў розныя пэрыяды яе разьвіцьця, сёньняшні ўзровень запатрабаванасьці разважалі падчас імпрэзы людзі розных прафэсіяў, узростаў, веравызнаньняў.

Цягам некалькіх дзён запар віцебчукі маглі назіраць рэпэтыцыі параду, які адбудзецца 23 лютага на плошчы «Трох штыкоў» у Віцебску. У рэпэтыцыях бралі ўдзел ня толькі вайскоўцы, але і навучэнцы кадэцкай вучэльні, супрацоўнікі МНС. Прысутнічалі на рэпэтыцыях і высокія чыны ў міліцэйскай форме.

Каля пяцісот пілігрымаў, сьвятароў і манашак з усёй Беларусі зьехаліся ў Росіцу Верхнядзьвінскага раёну, каб ушанаваць памяць загінулых. За часамі нямецкай акупацыі там было спалена 1528 мірных жыхароў разам з двума ксяндзамі – Юрыем Кашырам і Антоніем Ляшчэвічам. Як кажа біскуп Віцебскай дыяцэзіі Алег Буткевіч, Росіца – непрыкметнае, на першы погляд, месца, але мае надзвычайную прыцягальную моц для людзей.