У апошнія гады ён сам-насам змагаўся з цяжкай хваробай: склалася так, што блізкіх сваякоў у Віцебску ў яго не засталося. Таму звесткі пра тое, што Уладзіміра Іванова больш няма з намі, да грамадскасці гораду дайшлі не адразу. Па сабе ён пакінуў добрую памяць і некалькі грунтоўных даследаванняў, у тым ліку пра камуністычныя рэпрэсіі на Віцебшчыне ў перыяд з 1918 па 1950-я гады.

Памятны вянок пусьцілі па Дзьвіне 26 красавіка віцебскія ліквідатары наступстваў чарнобыльскай катастрофы. Гэтай традыцыі ўжо шмат гадоў. “Заўчасна памерлым чарнобыльцам – ад нас, жывых. Вечная памяць!” – было напісана на стужцы.

На звычайных сельскіх могілках ў 20 кілямэтрах ад Віцебску два пэнсіянэры стварылі невялічкі «музэй» старажытных пахавальных абрадаў крывічоў. Тут паказаныя традыцыі, з дапамогай якіх у розныя часы нашы продкі пазначалі пахаваньні: дамавіна, курган, намагільныя слупы, каменныя крыжы. Аднак пра гэтую ўнікальную рэканструкцыю ведаюць толькі мясцовыя жыхары, гісторыкі і краязнаўцы.

Сябры створанай мясцовымі ўладамі камісіі па ўшанаваньні памяці абаронцаў Айчыны і ахвяраў войнаў сустрэліся з грамадзкасьцю. Сустрэча адбылася 12 лютага ў памяшканьні Мазалаўскага сельскага савету. Яна стала рэакцыяй уладаў на калектыўны зварот у выканкам Віцебскага раёну ініцыятараў стварэньня грамадзкага аб'яднаньня «Хайсы».