Пры пэўных абставінах маглі б і з танкамі – пашумець шумілінцы любяць. Балазе памеры плошчы перад будынкам раённай адміністрацыі дазваляюць экспэрымэнтаваць з парадамі на любыя густы. 3 ліпеня асабліва не экспэрымэнтавалі – абмежаваліся сьвяточным шэсьцем пад назовам «О, Радзіма, табою напоўнена сэрца да краю!..»

Два дзесяцігодзьдзі таму паўстаў праваабарончы цэнтар “Вясна”. Сёньня ён, нягледзячы на ​​адсутнасьць рэгістрацыі, для ўсяго сьвету стаў сымбалем барацьбы за правы чалавека ў Беларусі. Юбілей арганізацыі, якая перажыла закрыцьцё, шматлікія ператрусы і турэмны тэрмін свайго лідэра, Алеся Бяляцкага, адзначалі ўвечары 20 траўня у менскім прэс-клюбе.

Апазыцыянэр Барыс Хамайда зьяўляецца, бадай, ці ня самай знанай асобай у Віцебску. Вось ўжо больш як два дзясяткі гадоў ён амаль штодня выходзіць у цэнтар гораду да т.зв. Сіняга дому, каб прапагандаваць ідэі беларускага нацыянальнага адраджэньня і распаўсюджваць незалежную прэсу. За гэты час зьмянілася мноства кіраўнікоў вобласьці і гораду, а Барыс Ханонавіч усё стаіць на сваім месцы.

Пасьля дажджлівай суботы нядзельны дзень масьленічнага тыдня пацешыў месьцічаў добрым надвор’ем і дазволіў адчуць сапраўдную асалоду ад усёй чароўнасьці народных гуляньняў. Старажытная паганская забава, атмасфэру якой пастараліся ўзнавіць арганізатары ў межах «Залатога кальца гораду Віцебску “Дзьвіна”», завяршылася кульмінацыйным спаленьнем саламянага пудзіла Масьленіцы.

У Глыбокім з 3 па 5 ліпеня сьвяткавалі шасьцісотгодзьдзе з дня заснаваньня. Сьвяткаваньне сумясьцілі зь дзяржаўнымі сьвятамі незалежнасьці і вызваленьня гораду падчас Другой сусьветнай вайны. На ўезьдзе ў Глыбокае пра юбілей нагадваў знак «600 гадоў», зроблены на расейскай мове.

У старажытным Полацку з 23 па 25 траўня праходзіў фэст сярэднявечнай культуры «Рубон». Імпрэза ладзілася ля муроў Сафійскага сабору, уваход на тэрыторыю сьвята каштаваў 3 даляры ў беларускім эквіваленце. Асноўныя падзеі фэсту адбыліся ў суботу: турніры, конкурсы, канцэрты, тэатральныя шоў. У нядзелю, апошні дзень сьвяткаваньняў, людзей вакол сафійкі было зусім няшмат: стаяла сьпякота, і многія хаваліся ў цень.

У Беларусі 7 лістапада па-ранейшаму зьяўляецца сьвяточным выходным днём. Ідэолягі і вэтэраны кампартыі не забываюць яго адзначаць. Звычайныя грамадзяне яго практычна не заўважаюць, забываючыся пра яго існаваньне.