Прыехалі пяць чалавек, зайшлі ў дом яго маці. Двое з іх у бронекамізэльках, на танаваным бусе. Паклікалі суседзяў у якасці панятых. Паказалі нейкую паперу (відаць, пастанову на агляд або ператрус), але маці не запомніла, што там было напісана. Што хацелі — незразумела. Нічога з хаты не забралі. Маці не затрымлівалі. Ніякіх папер не пакінулі.

Краязнаўца Кастусь Шыталь атрымаў дзіўнага зместу допісы ад незнаёмага чалавека, які дэманструе дасведчанасць у ягоным асабістым жыццё: прынамсі ведае, што спадар Шыталь цяпер знаходзіцца не ў Беларусі і што ўлетку, яшчэ на радзіме, у яго быў ператрус. Яшчэ больш дзіўнай выглядае прапанова незнаёмца неадкладна вяртацца ды самому ісці ў Віцебскае абласное ўпраўленне КДБ...

4 жніўня суд Докшыцкага раёну разгледзеў адміністрацыйную справу журналіста-фрылансера з Глыбокага Змітра Лупача. Суддзя Дзяніс Корсак прызнаў журналіста вінаватым у незаконным вырабе і распаўсюдзе прадукцыі СМІ (арт. 23.5 КаАП) і пастанавіў спагнаць з Лупача 30 базавых велічыняў (870 рублёў).

Да блогера і грамадзкага актывіста з Параф’янава Докшыцкага раёну Кастуся Шыталя 7 сьнежня наведалася міліцыя. Капітан міліцыі з Докшыцкага РАУС зьбіраў зьвесткі наконт незалежнага журналіста з Глыбокага Зьмітра Лупача.

Праяжджаючы праз Глыбокае, журналіст Кастусь Шыталь пабачыў расейскі сьцяг на лабавым шкле аўтобуса. Ён зайшоў у дыспэтчарскую аўтавакзалу і напісаў скаргу ў Кнігу заўваг і прапаноў. Днямі ён атрымаў адказ з аўтапарку, у якім адзначаецца, што з кіроўцам праведзеная тлумачальная гутарка ў сувязі са знаходжаньнем староньніх прадметаў у аўтобусе. Расейскі сьцяг з аўтобуса зьняты.